Þriggja mánaða update

Í gær var ég hjá krabbameinslækninum mínum, til að fá niðurstöður úr jáeindaskanna sem ég fór í fyrr í ágúst. Dagarnir á milli skannans og niðurstöðu geta verið órólegir, en ég er samt orðin frekar góð í að reyna að hugsa um annað og þrátt fyrir allt býst ég eiginlega alltaf við góðum niðurstöðum. Ég nýt daganna betur þegar ég trúi því að allt sé í lagi og ég slepp við að eyða dögum í kvíða sem kannski er alveg óþarfur. Veit að það er ekki alltaf auðvelt að stjórna kvíða en þessi barnalega jákvæðni hjálpar mér mikið. 

Í gær fékk ég aftur góðar fréttir, ekkert krabbamein sést á myndunum og lyfin virðast enn gera sitt. Ég er óendanlega þakklát og vona að lyfin haldi áfram að virka vel þrátt fyrir að ég fái lægsta skammt núna. 

Ég get allavega notið næstu þriggja mánaða og vil ekki trúa öðru en að niðurstöðurnar verði aftur góðar þá.

Barcelona og annað

Síðustu tveir mánuðir hafa liðið hratt, og of marga daga hef ég verið að berast við mikla þreytu. Nánast allan júní var ég með hálsbólgu og annað slagið hita en í byrjun júlí eftir háan hita í nokkra daga var ég lögð inn í rannsóknir. Þá kom í ljós að ég var komin með sýkingu sem var sem betur fer ekki alvarleg og ég varð strax hressari af sýklalyfjum. Blóðprufur sýndu þó að ég var aftur orðin of blóðlítil og því fékk ég blóðgjöf og ákveðið var að lækka skammtinn af Talzenna, lyfjunum sem ég tek á hverjum degi. 

Það hræðir mig að lækka skammtinn en ég treysti læknunum og skil að það er mikilvægt að líkaminn þoli lyfin eins lengi og mögulegt er. Ég er allavega búin að vera aðeins hressari upp á síðkastið, sem gleður mig. 

En sumarið er ekki bara búið að vera veikindi, við höfum getað gert ýmislegt. Í júní ferðuðumst ég og Fredrik til uppáhalds borgarinnar okkar, Barcelona. Mjög róleg og ljúf ferð, þar sem hálsbólgan setti smá strik í reikninginn, en með hjálp verkjalyfja frá spænskum apótekum (held ég hafi prófað allt sem hægt var að prófa) gat ég notið borgarinnar. 

 

Við fórum í  göngutúr á meðan við biðum eftir herberginu okkar, ég tók myndir í næstum hverju skrefi og Fredrik tók myndir af mér að taka myndir. 

Tókum pásu á gamla uppáhalds kaffihúsinu okkar og fengum okkur tapas og clöru. 

  

Gamla hverfið okkar ❤️️

Elska hversu afslöppuð borgin er, ófullkomin en falleg. 

 

Við borðuðum enn meiri tapas, að þessu sinni á El Xampanyet í Born. Biðum í hálftíma í röð fyrir utan eftir borði og það var vel þess virði. Maturinn var æðislegur og þjónustan og stemningin upp á tíu. 

Lestur við sundlaugina yfir heitasta tímann.

Röltum um borgina áður en flestir aðrir túristar voru komnir á stjá. 

Er veik fyrir morgunbirtunni.

 

Fyrir flugið heim fengum við okkur hádegismat á La Boqueria, höfum aldrei borðað þar áður og kannski aðallega litið á markaðinn sem ferðamannagildru. En maturinn var góður og gaman að fylgjast með starfsfólkinu spana og vara fólk við vasaþjófum. 

Í næstu viku er komið að myndatökunni sem ég fer í á þriggja mánaða fresti. Ég reyni að hugsa ekki of mikið um það og tek því þegar þar að kemur, krossa fingur og vona að niðurstöðurnar verði jafn góðar og síðast. 

Maí í myndum

Síminn minn er fullur af myndum af sofandi Alberti, erfitt að standast þetta krúttlega andlit.

 

Á spítalanum, á leið í PET-skanna. Það tekur alltaf á og fullt af tilfiningum sem koma upp. Allt gekk samt vel og niðurstöðurnar voru góðar. 

 

Sýrenur, uppáhalds vorblómin mín. Sorglegt bara hvað þær blómstra stutt. 

 

Ostrur og "kräftor"með góðum vinum. 

 

Afmælismánuðurinn hennar Ölmu, 15 ára! Fagnað með blöðrum, pökkum og út að borða á uppáhalds veitingastaðnum. 

 

Fredrik gaf út matreiðslubók með pólitísku ívafi, bókin er æðisleg og útgáfuteitið var ekki síðra. 

 

Stóru, en samt líka litlu, krúttin mín.

 

Ég er búin að vera hrikalega þreytt allan mánuðinn og sólarhringur í Stokkhólmi tók vel á, gott að eiga einn mjúkan að kúra með. 

 

Fékk blóðgjöf til að hressa mig við. Hélt að það tæki enga stund en það tók fimm klukkutíma! Mun undirbúa mig betur ef ég þarf að endurtaka þetta. 

 

Rósirnar blómstra í Lundi og gera göngutúra með Alberti enn notalegri.   

 

Grasagarðurinn blómstrar líka. 

Göngutúr við hafið. 

 

Og fyrsti strandardagurinn með Ölmu, ein lá í sólbaði í bikiníi og hin fullklædd með derhúfu og sólgleraugu.

Endurvek bloggið

Það eru 11 ár síðan ég bloggaði síðast, en nú fékk ég löngun til að byrja aftur. Aðalástæðan fyrir því er sú að ég greindist nýlega með brjóstakrabbamein í þriðja sinn og í þetta skiptið er það því miður talið krónískt. Það þýðir að ekki er lengur hægt að lækna krabbameinið en ég er byrjuð á lyfjum sem vonandi halda því niðri.

Ég greindist fyrst árið 2019, þegar ég var 34 ára, með hormónanæmt krabbamein í vinstra brjósti og fór í gegnum skurðaðgerð og lyfjameðferð. Í miðri meðferð kom í ljós að ég bæri BRCA2-genabreytingu, og eftir lyfjameðferð fór ég því í tvöfalt brjóstnám með uppbyggingu. Nokkrum mánuðum síðar voru eggjastokkarnir líka fjarlægðir, þar sem BRCA eykur líkur á krabbameini í eggjastokkum og ég vildi ekki taka neina áhættu. 

Eftir þetta ár jafnaði ég mig vel, en 2023 fór ég að fá mikinn verk í vinstri handlegg, aðallega á nóttunni. Ég var því send í myndatöku og rannsóknir sem sýndu að krabbameinið var komið aftur. Eins og í fyrra skiptið var það hormónanæmt og ég fór í gegnum enn strangari lyfjameðferð og einnig geislameðferð. Á milli meðferða hef ég verið á mismunandi lyfjum til að minnka líkur á endurkomu, og eftir seinni meðferðina hef ég einnig farið reglulega í jáeindaskanna.

Í einni myndatöku nú á þessu ári sáust breytingar, og eftir sýnatöku var staðfest að krabbameinið væri komið aftur. Greining á krabbameinsfrumum sýndi að það hefði breyst og væri nú þríneikvætt, eða ekki lengur hormónanæmt. 

Nýlega fór ég í skanna til að athuga hver staðan er, og í síðustu viku fékk ég bestu mögulegu niðurstöðu, eins og er sést krabbameinið ekki og lyfin eru því að virka vel. Ég fer aftur í myndatöku eftir þrjá mánuði og vona að niðurstaðan verði sú sama. Ég held allavega í vonina um að lyfin geri sitt eins lengi og mögulegt er. Mér skilst að krabbameinið verði oft ónæmt fyrir lyfjunum með tímanum en ef það gerist er möguleiki fyrir mig að fá aðra lyfjameðferð og ónæmismeðferð. 

Lyfin sem ég tek hafa farið ágætlega í mig en upp á síðkastið hef ég verið að berjast við ofsaþreytu, blóðprufa í síðustu viku sýndi svo að ég væri orðin of blóðlítil og því fékk ég blóðgjöf í gær til að hressa mig við. Finn strax mun á mér og vona að þessi nýja orka endist í áfram. 

Ég var ekki viss hvort að ég ætti að skrifa á sænsku eða íslensku en íslenskan varð fyrir valinu, en kannski munu eitt og eitt sænskt orð laumast með. Eftir 16 ár í Svíþjóð er íslenskan aðeins ryðguð og sérstaklega allur orðaforði í kringum veikindin. Ætla ekki endilega að eingöngu skrifa um veikindin hér, heldur líka um lífið almennt. 

Síðustu árin hef ég verið í kennaranámi í Malmö, en varð því miður að taka enn eina pásuna núna í vor og framtíðin er frekar óljós núna. Hugsa að það verði gott að nota þessa síðu til að deila myndum, hugsunum og fréttum og vona að þið viljið fylgjast með.