Fyrir rúmu ári dvöldum við fjölskydan, í þrjá
mánuði í Santa Barbara í Kaliforníu. Fredrik var boðið að heimsækja háskólann þar til
að vinna að doktorsritgerðinni sinni, en ég og krakkarnir vorum í fríi og
nutum við þess að skoða okkur um og njóta sólarinnar.
Flest allt við dvölina var yndislegt, eins
og það að vakna við sólina á morgnana, setjast út á svalir með kaffibollann
og fylgjast með kolibrí fuglunum flögra í kring. Það að geta farið með
krakkana á ströndina og í stóra garðinn rétt hjá húsinu okkar, sem var eins
og ævintýraland fyrir krakkana, með litlum göngustígum, fallegum blómum og
stóru vatni með skjaldbökum. Þrátt fyrir allt þetta góða, þá söknuðu krakkarnir
leikskólans og vina sinna í Svíþjóð, og því voru þrír mánuðir alveg passlegur
tími.
Áður en við kvöddum Kaliforníu ferðuðumst við til
Carlsbad, þar sem Legoland er staðsett, en við vorum búin að lofa krökkunum
ferð þangað. Daginn fyrir stóra Legoland daginn, gistum við á hóteli við
ströndina og lékum okkur í hótelsundlauginni allan daginn, við rétt tókum okkur
pásu til þess að borða kvöldmat og stukkum svo aftur í sundlaugina. Þegar við
tókum eftir því að sólin var alveg að fara að setjast, klæddum við okkur í snatri,
hlupum niður að strönd og fylgdumst með sólsetrinu.
Þessi dagur var svo ofboðslega góður í alla staði,
krakkarnir voru í sínu besta skapi allan daginn (í minningunni rifust þau
ekkert, sem ég þó á erfitt með trúa) og Emil spyr mig stundum, hvort ég muni
hvað það var fallegt að horfa á sólina setjast þegar við fórum í Legoland.
Þegar ég hinsvegar spyr hann hvort hafi verið skemmtilegri dagur, dagurinn á
hótelinu eða þegar við vorum í Legolandi, þá á Legoland vinninginn.
Ég
lét stækka fyrir mig mynd, af ströndinni í Carlsbad, til að hengja upp á vegg inni
í stofu hjá okkur og er bara nokkuð ánægð með hana. Nú getum við ferðast aftur
til Carlsbad í huganum, þegar okkur hentar.
Emil fann leynistað þar sem hann byggði hús, þar sem enginn gat séð okkur en við gátum séð alla. 
